27,04,2014

Wczoraj nie zmrużyliśmy oka ani przez chwilę. Całą noc gadaliśmy o tym, co wydarzyło się w ostatnim czasie. Tylko właściwie Ratliff nie wytrzymał i zasnął około 3:00. 

- Na pewno już wszystko w porządku, czy ja śnię? - cieszyła się Rydel.

- Już złe minęło! Chodź tu siostra! Tęskniłem.

- Podziwiam cię stary, na serio. Nie wiem, czy bym tyle wytrzymał bez rodziny, przyjaciół i dziewczyny - puścił do mnie oko.

- Nie było wcale tak łatwo...,ale byłem dobrej myśli. 

- Najważniejsze, że już jesteś w domu synu - przytulił się do Rossa Mark - my już z mamą idziemy się położyć. Trochę za dużo tych przeżyć jak na nasz wiek. Dobranoc dzieci.

- Dobranoc -odpowiedzieliśmy chórem. 

Kiedy tylko Mark i Stormie się oddalili, Delly zaczęła się....drzeć :)

- A teraz tłumacz się dlaczego wyszedłeś wtedy na ten ogród?!

- Rydel, naprawdę nie musisz krzyczeć. 

- Prawie cię straciliśmy i to przez twoją głupotę. Jakiś porywacz czyha na nas, a ty sobie bez problemowo wychodzisz na dwór bez ochroniarza!

- Delly, przesadzasz - powiedział Riker.

- Ja?! Musi wreszcie zrozumieć, co zrobił!

- Dość! Chcesz wiedzieć, czemu to zrobiłem?!

- TAK!

- Dla niej! - wskazał na mnie...

- Dla...Asi...? W jaki sposób niby...?

- A no w taki, że ten gostek chciał ją! I nie powiem, co chciał z nią zrobić! Przecież musiałem się poświęcić. Nawiązałem kontakt z porywaczem, w ogóle to nazywał się Kenny, no nieważne i spytałem, czego właściwie chce. Wtedy ten odpowiedział mi, że pragnie Asi, no to ja zareagowałem, czy mogę dać mu coś w zamian. Może jakąś kasę chce, czy samochód...Załatwiłbym to. Ale nie. On upierał się przy MOJEJ dziewczynie. Więc ja napisałem mu, że niech w takim razie weźmie mnie! Pomyślał chwilę i się zgodził. Ale później okazało się, że wziął mnie tylko dlatego, bo myślał, że sama będziesz próbować mnie uratować i wtedy cię złapie. Na szczęście ty nie byłaś taka głupia.

Że przepraszam o czym mój najwspanialszy chłopak gada? Czy on naprawdę tak się poświęcił dla mnie... Przecież takie rzeczy to do filmów się nadają!

- Ross...Ja...Ja...Ja..Co ja mam powiedzieć w tej sytuacji? Pomóż mi, bo nie wiem.

- Nic, zrobiłem to, bo cię kocham. Teraz masz już chyba pewność.

- Nigdy nie wątpiłam!

Podbiegłam do niego i wtuliłam się...I cóż odkryłam, że jednak ma te przypuszczalne rany.

- Zapomniałam, wybacz. Co on ci zrobił, że jesteś okaleczony?

- Nie..nic.

- Ross! Może trzeba z tym iść do lekarza. Proszę, pokarz. 

- Nie wiem, czy chcesz to widzieć. 

- Dam radę, no już!

Podciągnął koszulkę do góry. Oczywiście pierwsze, co pomyślałam to: achh, kocham te jego klatę, ale zaraz później się otrząsnęłam, bo ujrzałam wielkie, brzydko wyglądające rany! I nie było ich mało!!  Chłopcy i Rydel też się wystraszyli.To był przerażający widok, Rossy miał rację.

- O...mój Boże! Jutro idziemy do lekarza. Przecież mogła ci się zrobić jakaś infekcja i co wtedy!

- Nic mi nie będzie.

- Ross! Idziemy jutro to zbadać i mówię ci to ja Rocky! Twój starszy brat! Nawet nie próbuj się wymigiwać. 

- Tylko błagam, nie mówcie mamie. Ona się załamie jak to zobaczy i tak zbyt dużo problemów miała przeze mnie, nie chcę dokładać i tego.

- Pod warunkiem, że dasz zobaczyć to lekarzowi.

- Dobra, już dobra.

- Chodźcie już lepiej spać! - zarządził Ratliff, który dopiero, co się obudził....

Poszliśmy do swoich pokoi, ale nikt nie zasnął. Ja zamiast pójść z Rydel, zdecydowałam, że chcę jeszcze pogadać z Rossem, więc skierowałam się do jego pokoju. Razem położyliśmy się na jego łóżku i przytuleni do siebie gadaliśmy całą noc. W końcu musieliśmy nadrobić ten czas rozłąki.